மௌனம்

உலகில் சிறந்ததை உனக்காய் பரிசளிக்க
நிழலாய் தொடரும் நெடுநாள் வலியாய்
நான் மட்டும் இரசித்திடும் கவிதையே
உன் முன்னே பொம்மை கேட்கும் குழந்தையாய்

பிரபஞ்சமே நீயென உன்மேல் காதல்

சொல்லாத காரணங்கள் புரியாத விதிகள்
வாழ்க்கை முழுதும் உன்னுடன் கழிக்க
ஆசைகள் இருந்தும் அனுமதி இல்லை

தலை மேலே பூமி தெரிய
தலைகீழாய் நானும் எரிய
ஆசைகள் சொல்ல பாசைகள் இருந்தும்
மௌனம் மட்டும் சாதிப்பதேன் என்னவளே?

தண்ணீர்

பூமி பரப்பில் மூன்றில் இரண்டு 

மனித உடலில் அரைக்கு மேல்
பல உயிரினங்களின் இருப்பிடம்
மனித உயிரின் பிறப்பிடம்

பொழியும் மழையாய் நகரும் நதியாய்
தேங்கிய கடலாய் உருகும் பனிப்பாறையாய்
உலகமே உயர்வாய் அறிந்து வியக்கும்
அனைத்திலும் உள்ள அகில கரைப்பான்

தவிக்கும் வாய்க்கு தண்ணீர்
பொழியும் வரை காத்திருக்க
சக்கரவாகப் பறவை இல்லை
சற்றும் பொறுக்கா மீன்கள்

புவியிலும் சரி செவ்வாயிலும் சரி
சுன்னாகத்திலும் சரி சுவிற்சர்லாந்திலும் சரி
உணவு உடை உறையுள் மட்டுமல்ல
அகில அடிப்படைத் தேவை தண்ணீரே

ஸ்பரிசம்

பத்து மாத அருந் தவம்
பாடுபட்டு பெற்ற வரம்
மூக்குமுழி அழகு முகம்
யாரைப் போல விவாதம்

துயில் கொள்ள தொட்டில்
அன்னை மடி சூட்டில்
பராக்கு காட்ட மாய ஜாலம்
பெயர் சூட்ட எண் கோலம்

தலைமுறை வளர்க்க பிள்ளை
தனி இல்லை என்ற தலைக்கனம்
பிள்ளை பெற்ற அன்னைக்கே
தனியே உற்ற இலக்கணம்

அன்னை மட்டும் தொடர்பாடல்
அறிந்த மொழி அழுகூவல்
துயில்கொள்ள மணி ஈரெட்டு
விழித்தால் பாலூட்டி தாலாட்டு

தெறிவினை எனும் மருத்துவம்
இந்த பாமகன் கண்களுக்கோ
உயிர் தந்த அன்னை நீயென
ஒற்றை விரல் பற்றும் சிற்றுயிர்