அலிபாபா...

முள் இல்லாத ரோஜா நீ

கறைகள் இல்லாத நிலவு நீ

தூறல் இல்லாத வானவில் நீ

பக்கவிளைவு இல்லாத மருத்துவம் நீ

நெடுங் கால பழக்கம்

குறள் போல இருந்தாலும்

கொல்லும் உன் நினைவுகள்

கொடியது பெண்ணே விடத்திலும்

மையல் கொள்ளும் என் இதயத்திற்கு

மௌனம் மட்டுமே வெளியில் காட்டும்

உன் இதயம் எனும் பொக்கிஷத்தை திறக்க

மந்திரம் தெரியாத அலிபாபா நான்.....

தொலைவில் நீ...

விலகாமல் விரல் பிடித்து

அருகில் இருக்க ஆசைப்பட்டாலும்

தொலைவில் மட்டும் இருப்பது

நிலவு மட்டும் அல்ல நீயும் தான்

நெஞ்சோர நினைவே நெடுநாள் கனவே

கண்ஜாடை கவிதையே கருவிழி சித்திரமே

கம்பன் செதுக்கிய வைரப் பெண்மணி

இமைகளுள் வைத்து காப்பேன் கண்மணி

Selfie

நீதான் என் அன்பு என
நித்தம் உனை புகழ்ந்திட
என் காதல் Angel என
என்னோடு உனை வாழ்த்திட

உன்னுடன் ஒரு புகைப்படத்தில்
இதுவும் என் ஞாபக பெட்டகத்தில்
முகனூலில் பெருகும் Like
நீயின்றி எனக்கேது Life

நீ என்றும் என்னுடன் tiff
காலத்தால் அழியாத jpeg
கன்னங்கள் இரண்டும் உரசி
உன்னுடன் ஒரு Selfie

நற்சான்று

புனல் இல்லா வயலில்

எரிமலைக் குழம்பு பாய்ச்சி

பூக்க நின்ற செடியில்

எரிஅமிலம் ஊற்றி

மூன்று வேளையும் விருந்து தந்து

முடிவினில் சொல் விஷம் தந்து

உயிரோடு புதைத்த

இடுகாட்டுப் பயணம்

ஈனப் பெயர்களால் கவி

இரத்தம் ஊறிய செவி

தூக்கம் தொலைந்தாலும்

துக்கம் தொலையவில்லை

நற்சான்று என்ற பெயரில்

நாவினால் வீண் பெயரில்

சேற்றை வாரி உமிழ்ந்த

நான் பன்னீரில் வைத்திருந்த மைம்மா